سید محمدحسین بهجت تبریزی (زاده ۱۲۸۵ - درگذشته ۱۳۶۷) متخلص به شهریار (پیش از آن بهجت) شاعر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبان‌های ترکی آذربایجانی و فارسی شعر سروده است.

وی در تبریز به‌دنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبرةالشعرای همین شهر به خاک سپرده شد. در ایران روز درگذشت این شاعر معاصر را «روز شعر و ادب فارسی» نام‌گذاری کرده‌اند.

مهم‌ترین اثر شهریار منظومه حیدربابایه سلام (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا یاد کرده‌است.

این مجموعه در میان اشعار مدرن قرار گرفته و به بیش از ۸۰ زبان زندهٔ دنیا ترجمه شده است.

شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی -مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- نیز تبحر داشته‌است. اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل شهره بود و از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به «علی ای همای رحمت» و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به علی بن ابی‌طالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ داشته‌است. مجموعه تلویزیونی شهریار که به کارگردانی کمال تبریزی در سال ۱۳۸۴ ساخته شده و در آن جلوه‌هایی از زندگی این شاعر به تصویر کشیده شده‌است، در سال ۱۳۸۶ از طریق شبکه دوم سیما به نمایش درآمد و از جانب مردم مورد استقبال فراوان قرار گرفت.

موزه استاد شهریار، یکی از موزه‌های شهر تبریز است که در محله مقصودیه، از محلات قدیمی این شهر قرار دارد. ساختمان این موزه، قبلا محل زندگی محمدحسین شهریار، شاعر مشهور ایران بوده‌است.

این خانه اکنون به خانه_موزه استاد شهریار یا موزه ادبی استاد شهریار شهرت یافته است. ساخت این بنا به دوران پهلوی دوم بازمی‌گردد و سال 1367 پس از وفات استاد شهریار توسط شهرداری تبریز خریداری و در سال 1386 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

در این خانه تاریخی چند سالی است که به عنوان موزه ادبی به روی مشتاقان شعر و عاشقان شهریار باز است.

اگر به دیدن این مکان ادبی و تاریخی علاقه دارید، هر کجا که هستید خودتان را به میدان ساعت تبریز برسانید و این میدان را به سمت چهارراه باغشمال طی کنید.

نرسیده به چهارراه باغشمال ، روبه روی مهد قرآن تابلویی خانه موزه استاد شهریار را به شما نشان خواهد داد، وارد کوچه مقصودیه که شدید اواسط کوچه شما را به خانه سلطان اشعار فولکلور ترکی خواهد رسانید.

سردر خانه تابلویی بزرگ با عکس شهریار جلب توجه می‌کند که نوشته موزه ادبی استاد شهریار،از در که وارد می‌شوی حال و هوایی خاص و وصف ناپذیر را احساس خواهی کرد. قبل از وارد شدن شاید چند لحظه‌ای جلوی در بایستید. این در شما  را به سال های دور پیوند می زند،همان سالی که استاد از این در وارد منزل تنهایی خود می‌شد. خانه‌ای نه چندان بزرگ با نمایی قدیمی و حیاطی کوچک، حیاطی که در آن حوضی و گل و گیاه های زیبایی خود نمایی می کنند.

داخل حیاط که شدید ریه هایتان پر خواهد شد از عطر شب‌بوهای داخل حیاط و صدای فوراه آب و ماهی قرمز داخل حوض شما را برای لحظاتی از صدای ماشین و شهر دور خواهد کرد.

ساختمان حال و هوای غریبی دارد،عکس ها و شعرهای استاد زینت‌بخش راهرو و ورودی ساختمان است.

از پله ها که بالا می‌روید یک اتاق در سمت راست و یک انبار مابین اتاق و آشپرخانه وجود دارد. در سمت چپ هم اتاقی بزرگ‌تر وجود دراد که مبلمان و وسایل شخصی مرحوم بهجت تبریزی، مانند دست نوشته ها، لباس ها، فنجان و قوری و... وجود دارد.

جالب است بدانید که مدیر این موزه که بیشتر وقتش آنجا سپری می‌شود، دوران نوجوانی‌اش را نیز آنجا گذرانده است.

او کسی نیست جز «هادی بهجت تبریزی» پسر استاد شهریار که هم‌اکنون مدیر موزه است و اکثر مواقع آنجا حضور دارد تا با دقت و تحملی قابل ستایش به سوالات گردشگران جواب دهد.

او می‌گوید: بیش از ۵۰۰ قطعه از آثار و نیز وسایل شخصی شهریار شامل کتاب، دستخط و انواع یادبودها و هدایای داخلی و خارجی به همراه لوازم زندگی این شاعر تبریزی در موزه به نمایش گذاشته شده‌است.

اشیاء نگهداری شده

بیش از ۵۰۰ قطعه از آثار و نیز وسایل شخصی شهریار شامل کتاب، دستخط و انواع یادبودها و هدایای داخلی و خارجی به همراه لوازم زندگی این شاعر تبریزی در موزه به نمایش گذاشته شده‌است.

این موزه در قسمت زیرزمین، دربرگیرنده عکس‌ها و تصاویری از استاد شهریار، بخش سمعی-بصری و قسمتی مخصوص استراحت میهمانان و بازدیدکنندگان از موزه‌است.

در بخش فوقانی نیز که در واقع بخش اصلی و قدیمی‌تر موزه ادبی استاد شهریار به شمار می‌رود، بخش‌هایی چون بخش اسناد قدیمی، عکس‌ها، دست‌نوشته‌ها، وسایل شخصی شامل لباس‌ها، کتاب‌ها، لوازم‌التحریر، رختخواب و بستر استراحت استاد، تالار پذیرایی منزل استاد، هدایا، لوح‌های تقدیر و تندیس‌های این شاعر بزرگ قرار گرفته‌است.

در موزه ادبی استاد شهریار همچنین سه تار معروف این شاعر بزرگ و آثار خط نستعلیق وی در معرض دید عموم قرار گرفته‌است.